با سلام اینجانب مهندس برق از یک دانشگاه معتبر هستم که مدت ٣ ماه است در شرکت سیم و کابل مشغول به کار...

باسلام. قبل از اينكه مستقيماً به پاسخ سؤال شما بپردازم، يك اصل روانشناسي را بيان مي كنم كه فكر مي كنم كمك كننده باشد. در روانشناسي، اين يك موضوع تأييد شده و مورد اتفاق نظر متخصصين است كه اگر هيجانات و احساسات منفي خود را نسبت به كساني كه باعث رنجش خاطر شما مي شوند بروز ندهيد، به تدريج اين خودخوري به سلامت روان شما آسيب خواهد زد و شما را از لحاظ روانشناختي، فرسوده خواهد نمود. البته منظور اين نيست كه با نهايت تندي به ديگران انتقاد كنيد. منظور ما انتقاد مؤدبانه است. يعني از حقوق خود دفاع كرده و به كساني كه منجر به رنجش خاطر شما مي شوند مستقيماً ولي بسيار مؤدبانه اعلام كنيد كه رفتار آن ها شما را اذيت كرده و باعث ناراحتي شما شده است. شما بيان مي داريد كه اگر به رئيس خود بگوييد اوضاع بدتر مي شود آيا بدتر از اين خواهد شد كه خودتان استعفا بدهيد در حاليكه سلامت روانتان به شدت آسيب ديده است؟! به اعتقاد بنده رفتار مطابق با بهداشت رواني در اين وضعيت، اين است كه ابتدا موضوع را با خود همكاران در ميان بگذاريد و قاطعانه اما مودبانه از حقوق خود دفاع كنيد. اگر موثر واقع نشد مي توانيد مافوق خود را مطلع كنيد. البته من قصد توصيه يا دستور دادن ندارم .فقط دو انتخاب را پيش روي شما مي گذارم: 1- وضع موجود را اينقدر ادامه دهيد تا با روح و رواني خسته و آسيب ديده بلاخره مجبور شويد كه استعفا دهيد. 2- قاطعانه از حقوق خود دفاع كنيد؛ گرچه ممكن است بعضي ها نظر منفي نسبت به شما پيدا كنند و شرايط محيط كار براي شما سخت تر شود ولي مطمئناً رنج اين شرايط بسيار كمتر از رنجي است كه در وضعيت اول، به طور ناخودآگاه به سلامت روان خود وارد مي آوريد.